Insigne Katzenelnbogen De nomine situque montis Meliboci et de migratione gentium ex finibus illis

Introductio

Prooemium

Investigans locos belli Romano-Germanici in litteris antiquis memoratos conatus sum invenire, ubi mons Melibocus / τὸ Μηλίβοκον illis locis vicinus situs sit. Casu ‒ quasi serendipitate ‒ accidit, ut in Scotico castello Dunrobin librum de historia immigrationis Chattorum offenderim.

In capite primo Meliboci positio, cuius numeri coordinati a Ptolemaeo ipso, principe geographiae antiquae, traditi sunt, positionibus aliorum locorum comparabitur atque etymologia nominis inspicietur.

1

In capite secundo de coniecturis auctorum historicorum, super omnia Beati Rhenani , disputabo.

In capite tertio Chattos Meliboci in Scoticos comitatus Cathanensiensem ( [en] Caithness ), Sutherlandiam, Shetlandiam emigravisse affirmabo et hypothesem de origine populi Scotorum offeram.

Rationes disciplinaeque geographicae, mathematicae, etymologicae, historicae, heraldicae me adiuvent!

Jürgen Regel , Caeliportae apud Hildesiam, anno MMXVII.

Ⅰ Situs

Positio geographica a Claudio Ptolemaeo tradita

Claudius Ptolemaeus memoravit positionem Meliboci et locorum vicinorum:

Nomen Graecum Nomen Latinum Nomen Germanicum recens Gradus
Numeri Graeci Numeri Arabici
Orientis 1 Septentrionales Orientis Septentrionales
Μηλίβοκον Melibocus [de] Brocken? λγ - λζ νβ β´ 33° - 37 52½
Κάνδουον Canduum [de] Gandersheim? λγ να β´ 33 51½
Οὐισούργιος ποταμοῦ πηγαὶ Visurgis fluvii fontes [de] Weſer-Quelle 2 [de] (Fulda/Werra-Quelle) λδ νβ β´ 34° 52½
Φεύγαρον Pheugarum [de] ? λβ βγ´ νβ δ´ 33⅔ 52¼

Loca vicina

In hac tabula geographica Ptolemaei situs Meliboci rectiangulo flavo demonstratur:

1

Apud Ptolemaeum Melibocus quattuor gradus extensionis longitudinis habens non est mons singularis sed saltus. Quia duo gradus longitudinis Ptolemaei cum uno gradu longitudinis Grenovici congruunt, 2 extensio huius saltus est 4 × 0.5 × cos(52°) × 111 km = 152 km. Cum locus latitudinis equalis cognitus fons Visurgis fluvii sit, concludo Melibocum in saltu Visurgis ( [de] Weſerbergland ), Harthicis montibus ( [de] Harz ) vel saltu mediae Saxoniae ( [de] Mittelſächſisches Bergland ) consistere. 3 Si Carduum est [de] Gandersheim , Tulisurgium est [de] Sarſtedt 4 et Tropaea Drusi apud [de] Elze sita est,

Melibocus cum montibus Harthicis congruit.

Graesse 5 et alii coniciunt Melibocum esse [de] Brocken , altissimum [la] Harthicorum montium [de] (Harz) , qui etiam [de] Blocksberg  appellabatur. 6

Heeren Melibocum  in cunctos Harthicos montes  habet. 7

Ⅱ Etymologia nominis

Significatio boci

Consideremus secundam partem nominis Meliboci!

Bocus deus significat.

Deus in linguis indogermanicis:
lingua Bohemica [cs] bůh
lingua Sorabica [hsb] bóh
lingua Polonica [pl] bóg
lingua Russica [ru] бог
lingua Hindica [hi] भगवान / bhagavāna

Deus niger

Gentes balticae et slavae boreae occidaeque deum nigrum  adorabant:

Est autem Slavorum mirabilis error; nam in conviviis et compotacionibus suis pateram circumferunt, in quam conferunt, non dicam consecracionis, sed execracionis verba sub nomine deorum, boni scilicet atque mali, omnem prosperam fortunam a bono deo, adversam a malo dirigi profitentes. Unde etiam malum deum lingua sua Diabol sive Zcerneboch, id est nigrum deum, appellant. Helmoldus Bozoviensis 1
Praeter alia Idola a gentilibus in vicinia imprimis Saxonia culta fuit etiam [de] Zernebock  deformis et horrendae figurae, quod ideo, ne noceret, colebatur. Johann Hoffmann 2
3

Germani, linguas slavicas non comprehendentes, false [de] Zürnbock (hircum suscensentem notantem) cognoverunt, cum deus Pan, hirco (= germanice [de] Bock , anglice [en] buck ) similis, imaginem diaboli (dei nigri) impulsisset. 4

Nonnumquam prima pars nominis [pl] Czarno (linguae Polonicae) in linguam Germanicam translata est, sed non secunda: [de] Schwarzer Bock . Nonnullae tabernae antiquae in Germania [de] Zum ſchwarzen Bock (Ad hircum nigrum) appellatae sunt; e. g. [de] Wiesbaden, Ansbach, Kelſterbach, Wien.

5

Itaque Deus niger [cs ] Černobog, [pl ] Czarnobóg, [ru ] Чернобог, [hsb] Čornobóh appellabatur.

Deus albus

Si Deus albus quoque fuisset, [cs] Bělbog, [pl] Białobóg, [ru] Белобог appellatus esset.

Quamvis Helmoldus Bozoviensis  non commemoraverit deum album , alii auctores de hoc scripserunt:

Venerabantur etiam Slavi diabolum sub nomine Zernebock , quod nigrum Deum notabat, ei opponentem Belbock  Deum bonum. Burcard Gotthelf Seruvius 6
Vinidi duplicem Deum 1. boni, 2. mali authorem coluere 1. Dabreho Boha, 2. Zieho Boha appellantes. Iidem conversi verum Deum Boha, at Diabolum Zernebo bosa i. e. nigrum Deum vocitarunt, sicut patres Latine Aethiopem hodie Zerta, et absolute Zleho, i. e. πονηρὸν, nequam malignum … Thomas Reinesius 7

Lingua Slavica aut Germanica

Incertum si nomen Meliboci ex lingua Slavica quadam aut ex antiquissima lingua Germanica ortum est, quae verbum bocum, quod ei certe fuerat, perdidit. Nomina fluviorum montiumque antiquiora vicorum nominibus sunt. Exemplum montis [de] Kanſtein apud [de] Bad Hemmendorf afferetur. Kan Saxum nominat, quo linguae Germanicae sed non linguae Slavicae carent.

Montes nomen ferentes

Sunt in Saxonia superiore montes, quorum nomina ab deo nigro alboque deducta sint: 8

Cum illi montes nomina sua parumper ferant, non sunt Melibocus Claudii Ptolemaei:

[de] Der Name Czorneboh als Bezeichnung für die früher Schleifberg oder Praſchwiza genannte höchſte Erhebung des Höhenzuges zwiſchen den Gemeinden Cunewalde und Hochkirch iſt wahrſcheinlich eine Erfindung des 18. Jahrhunderts. [de] Czorneboh#Name
[de] Der Name des Berges Bieleboh in der Nähe von Bautzen (499m) leitet ſich von der Gottheit ab, iſt jedoch eine ſekundäre Prägung des 18. Jahrhunderts. [de] Bieleboh (Gottheit)

Significatio meli

Inspiciamus etymologiam primae partis nominis Meli boci!

Verba similia in linguis Indogermanicis

Bene accidit, ut semivocales m, l minus consonantibus mutentur, sed dolet verba complura m, l continere:

molere [la] molere; [de] mahlen; [grc] μύλλειν
suavis [la] melis; [la] malus (fructus); [de] Malz; Met; [grc] μέλισσα, μέλιττα (apis); [hit] melit (apis)
mollis [la] mollis *molduis; [de] mild
carus [lv] mīļais; [pl] miły; [sco] Milcolumbus / Máel Coluim (assectator St. Columbae, nomen Scoticum Gaelicumque)
bonus [la] melior; [grc] μάλα
malus, parvus [pl] mały (parvus); [lv] smol (parvus); [de] ſchmal (parvus); [en] small (parvus); [la] malus (non bonus)
ater, niger [de] Mal (Muttermal), malen; [grc] μέλας; [lv] melns
modus, mensura [de] Mal (multiplicatio); [de] Mahl (cena); 1
partitio?, concursus? (incertae cognationis) [la] mille; [la] miles, militis; [san] मेला / mela; [grc] ὁμιλέω; 2

Aut Melibocus aut Belibocus?

Intelegimus Belibocum album deum significare. Quid significat Melibocus: deus suavis, lenis, bonus, niger?

Etymologia montis Brocken

Titulus tabulae terrae indicens nomen antiquum Brocken montis = Blocken

Titulus antiquae tabulae nomen obsoletum montis [de] Brocken indicat: [de] Blocken, Bloksberg.

Literis L et R ante multa saecula 1 commutatis, nomen recens in lingua Saxoniae inferioris [de] Brocken  exortus est.

Origo nominis [de] Blocken

Blocken a nomine Meliboci derivatum est.

Ut thesis credatur, conferatur:

2
grc la de
[grc] μόλυβδος plumbum [de] Blei
[grc] Μηλίβοκον Melibocus [de] Blocken

Verba transformantur ad modum m_l_b bl. 3

Wodan / Odin

[de] Wodan, deus optimus maximus Germanorum, summo in monte [de] Blocksberg adorabatur:

[de] Auf dem Brocken ſoll ſich in alt-ſächſiſch-germaniſcher Zeit ein großes Wodansbild befunden haben. Auf den Steinblöcken des Brockengipfels wurden von den Sachſen Tier- und Menſchenopfer dem höchſten Gott Wodan dargebracht, dem ſie während der Chriſtianiſierung durch Karl den Großen in Form von Taufgelübden abſchwören muſſten. 4

Ⅲ Chatti Meliboci

Coniectura Beati Rhenani

[de] Katzenelnbogen

[la] Beatus Rhenanus nomen comitatus Germanici [de] Katzenelnbogen (Katzenellenbogen), 1 quod cubitum felis significat, de nominibus gentis Chattorum (Germanice [de] Heſſen ) et montis Meliboci , cuius situm Ptolemaeus tradiderat, deduxit. 2 Hanc coniecturam plerique rerum gestarum scriptores aetatis nostrae recusant, quia …

  1. numeri coordinati situs huius montis a Ptolemaeo dati non cum eis illius comitatus congruerunt et
  2. etymologica Germanica [de] Katzenelnbogen refutatur. 3

Beatum Rhenanum tantum sequor, ut deductionem etymoligicam veram esse putem; Melibocum montem non in comitatu sed ibi inquiro, quo numeri coordinati Ptolemaei monstrant.

Montes nomen ferentes

Qui montes nomina Chattis Meliboci similia ferunt et cum comitatu coniuncta sunt? [la] Chattorum Melibocus = [grc] Χάττων Μηλίβοκον . Confer in lingua Germanica antiqua casum genitivum numeri pluralis: [goh] Chattono.

[de] Katzenbuckel

… significans felis dorsum mons altissimus Saltus Odenwaldiensis (Saltus Auderiensis?) est. Sed situs eius numeribus coordinatis Ptolemaei contradicit.

[de] Malſchen

…, mons altissimus secundus in [de] Odenwald  apud Viam Montanam (Germanice [de] Bergſtraße ), ab Arnoldo , parocho in [de] Zwingenberg , anno 1586 Melibocus  appellatus est; ille mons olim in comitatu [de] Katzenelnbogen situs erat et Melibocum nomen secundum falsum adhuc fert. [de] Malſchen de Meliboco non derivatus est, sed notat arduus. 4

[de] Ellenbogen

… cum [de] Schnitzersberg mons altissimus Buchoniae Thuringensis ( [de] Thüringiſche Rhön ) et trifinium Germanicorum regionum Thuringiae, Bavariae et Hassiae est.

Chatti in Scotia

Feles montruosae in Scotia


Scotia non solum lacus Ness monstro, Nessiterate rhombopteryge, sed etiam monstruosis felibus praeclara est. 1 Societas Britannica Magnarum Felium [en] (British Big Cats Society) photographias earum colligit. Ut lacus monstrum antiqua fama explicavit, sic altera monstra terrae:

Robertus Gordon Baronettus primus


[en] In the year of Christ four score and two 2 , there arrived [in Scotland] a great company of Germans named Catti , a valiant people of mighty bodies who were banished out of their native land for killing of a Roman general. 3 At their first arrival, their captain went onshore to spy the land, when he was suddenly invaded by a company of monstrous big wild cats that much molested the country. The fight between them was cruel, yet in the end he killed them all. From thence the thanes and earls of Catti, or Sutherland, even unto this day do carry on their crest or badge, above their arms, a cat sitting with one of its feet upwards ready to catch his prey. There is not a rat in Sutherland. And, if they do come thither in ships from other ports, which often happeneth, they die presently as soon as they do smell the air of that country.
4

Ernst Brotuff

5

Feles sunt Catti

Non Catti immigrantes contra feles magnas proeliabantur, sed Picti, incolae Scotiae, contra immigrantes, quorum nomen Catti verbo Anglico felis, cat , similis est. Catti erant feles magnae!

Vestigia nominis Cattorum in Scotia

Gens (Clan) Chattich

Apud Dunrobin, in quo castello Robertus Gordon natus fuit, ad pontem antiquum per flumen Golspie Burn factum, columna ponte antiquior de gente Chattich proelium committente admonet. Incriptio ex lingua gadelica in latinam translata:

Magnus vir (i. e. dux) Chatt congregavit ad caput pontis parvi gentem Chattich victoriosam
6 7

Gens (Clan) Keith

Nomen illius gentis (Catti, Chattich, Ceiteach) in Clan Keith mutatum est.

[en] The Keiths of Scotland claim descent from the German tribe of Chattie or Catti, who defied the Senate, foiled the second Caesar and, disdaining to submit to the overpowering force of Germanicus, escaped first to Holland, and, later, by chance and tempest, were driven to Scotland. This claim — legend, certainly; possibly fable — has never been waived by the family, and, in the sixteenth century, George, fifth Earl Marischal, was received by the Landgrove of Hesse, chief of the tribe of Chattie, as a kinsman. 8

Annie H. Miles

Georgius Keith , marescalcus quartus, qui anno 1623 obiit, in historia familiae suae scripsit Chattos ancestores ab Romanis ex Germania expulsos esse:

fide et memoria recitabo, quae ante biennium ab illustrissimo nostro Comite de per vetusta Kethorum origine coram accepi, et quae ex doctissimorum hominum, C. Taciti, Munsteri, Fordonii, Boethii annalibus (qua erat doctrina, eruditio et ingenii praestantia) sese excerpsisse et deprompsisse dictitabit.
9 10

Caithness, Shetlandia

Nomina Pagorum, in quos Catti immigraverunt, Keith ness / Caith ness et Shet landia in Scotia septentrionali gentem indicant.

Ogston Chattos Edinburgum ( Chattinburgum ) condidisse putabat.

Chatti Moelibosci

Georgius Marescalcus

… citavit Iohannem (John) de Fordun Chronicae gentis Scotorum (1385) auctorem: eum Chattos in Scotiam immigrantes Chattos Moelibosci appellavisse, quae verba allata in chronica non reperta sunt.

Chatti Moelibosci sunt Chatti Meliboci Beati Rhenani.

1

Comparatio insignum

Insigne comitatis [de] Katzenelnbogen , ex quo insige Hassiae, regionis Germanicae, factum est, et insigne regium Scotiae argumentum aequalitatis sunt:

[de] Katzenelnbogen Scotia
Insigne Comitis de Katzenelnbogen anno 1350 p. Chr. n: leo ruber stans cum lingua caerulea in area aurea.
Insigne Hassiae, regionis Germanicae.

Insigne Scotiae: leo ruber stans cum lingua caerulea in area aurea.

Chatti Euclini

Immigratio in Cantium

In oratione funebris citata Ogston scripsit gregem secundam Chattorum, Euclinos nominatam, non in Scotiam sed ad ostium Tamesis ( [en] Themse ) immigravisse, qui fluvius mare in Cantio influit.

Beda Venerabilis , conditor litterarum historicarum Britannicarum, Iutas / Eutios ( [da] Jyder [de] Jüten ) in Cantium ( [en] Kent ) et in insulam Vectim ( [en] Wight ) immigravisse dixit. 1

Significatio nominis Chattorum euclinorum

Chatti euclini sunt Chatti terrae euclinae ( κλίνειν , bene inclinatae), planitiei, contra Chattos Meliboci = chattos terrae montanae.

Eucii

Theudebert primus , Francorum rex, nominis variationem alteram nominavit: cum Saxonibus Euciis , qui se nobis voluntate propria tradiderunt. 2 3

Chatti euclini sunt Saxones eucii.

Chatti sunt Jyder / Jüten.

Chatti euclini ex Saxonia inferiore in Cantium emigraverunt.

Comparatio insignium
Saxonia inferior Cantium
Equus Saxonum

Gentes emigrantes insignia sua secum duxisse hoc exemplum demonstrat.

Pagus Ambergau

Sunt duo pagi Ambergau / Ammergau in Germania, alter in Bavaria, alter considerandus in Saxonia inferiore situs, ambo etymologia aequi.

Radix communis in nominibus

pagus in Saxonia inferiore [de] Amber gau
fluvius in Saxonia inferiore Ambriuna [de] Emmer 1
pagus in Bavaria [de] Ammer gau
fluvius in Bavaria [de] Ammer, Amper
gens in Germania Su gambri
gentes in Germania, cum Teutonibus anno 120 a. Chr. n. hostes Romanorum Cimbri Ambron esque
insula in mari Germanico Ambrum, [de] Amrum
comitatio in Britania [ang] Norþ hymbr aland / [en] North umber land
ducatus in Britania [en] Cumber land

Illa nomina originem ex radice commune Celtica trahunt.

Verbum praefixum su , prima pars nominis Sugambrorum, in lingua Celtica bonus significat. Verbum praefixum su , prima pars nominis Sugambrorum, in lingua Celtica bonus significat. 2 Nomina praeclarorum Sugambrorum continent suffixum Celticum rix : Baitorix, regis Sugambrorum Moelonis frater, et Deudorix ( [de] Dietrich Theodoricus) filius illius. 3 Nomen regis ipsius nomini montis Meliboci similis est.

Comparatio insignium

[de] Ambergau [en] Northumberland
Insigne oppidi [de] Bockenem capitis pagi Ambergau Insigne Northumbriae

Scoti et lapis de Scone

1

Origo Lapidis de Scone

[en] Lapidem de Scone , lapidem destinationis, ad reges Scotiae coronandos dedicatum 2 , longe in sede Eduardi, Anglicorum regis et malei Scotorum, qui eum anno 1296 rapuerat, insertum minister primus Iohannes Maior Scotis consilium publicum poscentibus anno 1996 reddidit. 3 Sed veritas lapidis saepe in dubium vocabatur: 4

Si lapis verum ex Hispania ortus est, ex regno Visigothorum , qui Galliam anno 412 et Hispaniam anno 414 invaserant. Inter Galliam et Hispaniam sita est Vasconia / [fr] Gascogne, Pays Basque / [es] país Vasco^.

Lapis de Scone ex Visconia ortus est.

Populus Scotorum ex Visigothis nominatus est.

Carta ducatus Vasconiae et Marcae Gothiae (reliquiarum regni Visigothorum) inter Hispaniam et Franciam anni 795. Copiae Tarici ducis Maurorum hoc regnum post Proelium apud Transductos Promontorios ( [es] batalla de Guadalete, [ar] معركة وادي لكة ) anno 711 destruxerant. Beda Venerabilis , anno 672 vel 673 natus, cuius ossa anno 735 in fossam 9 posita erant, scripserat Scotos ex Hispania in Scotiam emigravisse.

10
[en] With the official – and perhaps real – Stone of Destiny in Edinburgh Castle, a conform copy now sits on the Moot Hill, marking the location where the Scottish kings were crowned. Scone, and not Scotland’s modern capital of Edinburgh, was the Ancient Crowning Place of the Scottish Kings. The mound has been known by many names: Moot Hill, Omnis Terra (every man’s land) and Boot Hill have already been explained. Another name is the Hill of Credulity (or Hill of Belief), which dates from AD 710 11 when the Pictish King Nectan came to Scone to embrace the customs of the Church of Rome.
12

Etymologia nominis

Hispania [en] Spain
Disportatio [en] Sport
Historia [en] Story
Hospitale [en] Spit(t)al , nomen oppidorum Anglicorum
Dispens(at)or [en] Spencer , nomen gentile
… ergo …
Visigothi [en] Scots
Vasconia [en] Scone, [sco] Scoine

Comparatio vexillorum

Vasconia Scotia

Vexillum antiquum Vasconiae
memoria expeditionis sanctae tertiae
(circa annum 1290):
crux Sancti Andreae 13

Vexillum Scotiae
stapes nominatum

Vexillum recens Vasconiae

Insigne Britaniae:
Cruces Andreae Georgiique

Commemoratio prima Scotiae

Quando Scoti, qui pars Visigothorum fuerant, in terram Scotiam invadebant?

Pseudo-Hegesippus , qui Sanctus Aurelius Ambrosius esse creditur, primus fuit, qui Scotiam commemoraverit: saeculo quarto vel quinto — eodem fere tempore Visigothi in Gallo-Franciam Hispaniamque invadebant. 14

Pagina versanda secundam turbam hominum circiter anno 710 in Scotiam fugisse accipiatis.

15

Conclusiones eventusque litterarum geneticarum

Stephen Oppenheimer in libro suo de origine nationis Britannica multos populos continentales in insulam Britannicam in saeculo quinto invasisse et maximam partem populi Britannici ex Hispania septemtrionale, Vasconia et Gallia meridiana occidentaleque ortam esse docuit. 16

[en] … most people in Britain and Ireland are genetically similar to the Basque people of northern Spain and southwestern France, from 90% in Wales to 66% in East Anglia
17

Catalaunia

Catti Lognai

Lognai, gentis C(h)attorum pars, regionem fluvii Loganae / [de] Lahn incolebant, quae est comitatus inferior [de] Katzenelnbogen.

1 2

Pugna Catalaunica

Pugna Catalaunica vel proelium in campis Catalaunicis gestum fuit pugna Iunio 451 quo Romani et Visigothi Hunnos et Burgundiones superaverunt. 3

Locus pugnae exactus quamquam ignotus in finibus Catalauni ( [fr] Châlons-en-Champagne / sur Marne ) creditus est. Illi oppido est nomen gentis Catalauni.

Catalaunia provincia Hispaniae

[ca] Diccionari català-valencià-balear 4 putat Catalaunos in Gallia (Francia) esse Catalaunos in Catalaunia (Hispania):

[ca] 2. CATALÀ adj. ant.,
per catalàunic, nom d'una gran planura situada en el Nord de França, prop de Châlons-sur-Marne, i cèlebre per la gran batalla en què fou aniquilat el poder d'Atila. Li fo donada [a Atila] la batalla en los camps catalans de la Gallia prop Tolosa, e en aquella va morir Theuderet, Boades Feyts 57. Etim.: del llatí catalaunĭcus ‘propi dels catalaunes’, poble de la Gàl·lia. El pseudo-Boades convertí aquest nom en catalans, per etimologia popular (cfr. el paràgraf últim de l'article Catalunya).
[ca] CATALUNYA
Bonfante ha proposat (RFH, xi, 382-386) una nova etimologia: Catalunya representaria un Catalaunia derivat dels Catalauni, poble celta radicat a la Gàllia septentrional, que s'hauria establit en el nostre país a l'època de les invasions cèltiques (entre el 350 i el 250 a. de J. C.).

Alani / Alauni

5 6

Comparatio vexillorum

Alania / [ru] Республика Северная Осетия — Алания

Vexillum Alaniae recens [ru] Флаг
[ru] Герб
Hartici montes [de] Harz
Insigne oppidi [de] Seesen Insigne oppidi [de] Bad Lauterberg
[de] Katzenelnbogen
Insigne comitis de [de] Katzenellenbogen anno 1350 Insigne [de] Katzenellenbogen
Catalaunia

Vexillum recens Catalauniae Senyera nominata.
Imperator et rex Carolus Ⅱ calvus, qui capillo carebat, Guiffredum pilosum dictum primum comitem de Barchinone in proelio vulneratum visitavit, digites in vulnus comitis posuit, scutum eius cruore in rubrem tinxit. Quattuor lineae sanguineae vexillum adhuc ornant.
Scotia
Post pugnam apud Barrie ( [en] Barry ) anno Domini 1010 (1012?) Milcolumbus Ⅱ, rex Scotiae, Robertum, gentis Chattich (Chattorum) principem, qui Camum, ducem Danicum, occidisset, scutum eius digitibus in cruorem Dani mersis tingens et eum marescallum Scotiae nominans honoravit. Adhuc quattuor lineae sanguineae insigni gentis Keith decori sunt. Deinde Milcolumbus Danos apud Cruorem Danorum ( [en] Cruden, [gd] Croch Dain ) vicit. Crux Cami 7 8
Insigne regium Scoticorum

Theses

Catalauni sunt Catti Alaunique (Alanique).

Catti Lognai ad flumen Lahn , Catalauni in Francia, Catalauni in Catalaunia eadem gens erant.

Cum Mauri regnum Visigothorum expugnarent (circiter anno 710), pars Catalaunorum Visigothorumque ex Hispania septemtrionale (Vasconia Catalauniaque) in Scotiam fugit.

Conclusio

Theses litteraeque

Summarium

Melibocus mons Melibocus saltus [de] Brocken, [de] Harz est. Nomen significat bonus deus.

Per bellum Romano-Germanicum Chatti ad montem Melibocum habitantes in comitatum (futurum) [de] Katzenellenbogen migraverunt.

Per bellum Chatticorum partim in Nederlandiam fugaverunt et inde in Scotiam invaserunt.

Partim multis annis post cum Alanis in Vasconiam Catalauniamque, partes regni Visigothorum, migraverunt.

Cum Mauri Hispaniam expugnarent, inde multi Visigothi Chattique in terram, quae ex iis Scotia nominata est, fugaverunt.

Chatti euclini in Cantium ad ostium Tamesis emigraverunt.

Θέσεις

Verba allata

  • Loca vicina
    • Arnold Herrmann Ludwig Heeren: [de] Hiſtorische Werke, Göttingen, Röwer, 1828, Siebenter Theil, Fünfter Abſchnitt, p. 470
    • Bill Thayer: Germaniae magnae situs; Universitas Chicaginiensis,
    • J. G. Th. Graesse: Orbis latinus, [de] G. Schönefeld's Buchhandlung, Dresden 1861
    • Lelgemann et alii: Germania …, p. 29
    • Wencks, Helfrich Bernhard: [de] Heſſiſche Landesgeſchichte; Krieger d. J.; Darmſtadt und Gießen; 1783; p. 178.
  • Significatio boci
    • Baring, Daniel Eberhard: Descriptio Salae; Lemgo; 1744.
    • [de] Bieleboh (Gottheit)
    • [de] Czorneboh#Name
    • Helmoldus Bozoviensis: Chronica Slavorum; sectio LII., anno ~1167
    • Hoffmann, Johann: Programmate de Aureo arvo; in Olearius, Johann Christoph : Historiae et chronicae Thuringiae; prima pars; p. 183 seqq.
    • Meinders, Hermann Adolf: Tractatus historico-politico-juridicus, de statu religionis et rei publicae, sub Carolo Magno et Ludovico Pio in veteri Saxonia, sive Westfalia, et vicinis regionibus; Lemgo; 1711; p. 122.
    • Reinesius, Thomas: Commentatione de Deo Endovillico; Altenburgi 1640; 4. F. 2.
    • Seruvius, Burcard Gotthelf: Syntagmate historiae Germanicae, Jenae 1716.
  • Significatio meli
    • Kluge, Friedrich / Seebold, Elmar: Etymologiſches Wörterbuch der deutſchen Sprache; ISBN 978-3-11-022364-4; Walter de Gruyter; Berlin / [en] Boston ; 2011
  • Coniectura Beati Rhenani
    • Beatus Rhenanus: Rerum Germanicarum libri tres, Hessi in Catthos, 1531
    • Heinrich Tischner: [de] Katzenelnbogen
  • Chatti in Scotia
    • Brotuff, Ernst: [de] Chronica von den Antiquitäten des Kaiſerlichen Stifts der römiſchen Burg und Stadt Marsburg an der Saale bei Thüringen; Nicolaus Wolrab; Buddeſſin; 1556.
    • Frontinus: Strategema I.3.10
    • Gordon, Robertus: [en] History of the Earldom of Sutherland, from its Origin to the year 1630; scriptum ante annum 1650, editum anno 1830 Edinburgi.
    • Kerr-Peterson, Miles: [en] A Classic Send-Off: The Funeral oration of Georg Keith, Fourth Earl Marischal (1623); in:
    • Miles, Annie H.: [en] The Keiths ; in [en] Register of Kentucky State Historical Society , Vol. 1, No. 3 (Sept. 1903), p. 71
    • Ogston, Gulielmus (William): Oratio funebris, in obitum maximi virorum Georgii, Marischalli comitis, D. Keith & altre, [et]c Academiæ Marischallanæ, Abredoniæ, fundatoris, et mecoenatis munificentissimi, scripta, et pronuntiata a Gulielmo Ogstono, philosophiæ moralis ibidem professore, in auditorio publico, quinto ab exequiis die Iun.xxx; excudebat Eduardus Rabanus, Academiæ Typographus; 1623; p. 6
    • Steven J. Reid, David McOmish: [en] Neo-Latin Literature and Literary Culture in Early Modern Scotland; p. 182.
    • Suetonius: Vita Domitiani, cap. Ⅵ, 1.
  • Chatti Moelibosci
    • Kerr-Peterson, Miles: [en] A Classic Send-Off: The Funeral Oration of George Keith, Fourth Earl Marischal (1623).
    • Reid, Steven J. & McOmish, David, editores: [en] Neo-Latin Literature and Literary Culture in Early Modern Scotland; Brill; Leiden / Boston; 2016; p. 198.
    • Vergilius: Ecloga prima, v. 3.
  • Chatti Euclini
    • Beda Venerabilis: Historia ecclesiastica gentis Anglorum, anno 731.
    • Gundlach, Wilhelm: Epistolae Merowingici et Karolini aevi, liber primus, Weidmann: Berolini 1892, p. 132, Theudebert rex Iustiniano imperatori.
    • Neumann, Günter: [de] Namensſtudien zum Altgermaniſchen, p. 345, p. 350.
  • Scoti et lapis de Scone
    • Cambray: Monuments celtiques
    • Mackenzie of Rosehaugh, George: The antiquity of the royal line of Scotland farther cleared and defended, against the exceptions lately offer'd by Dr. Stillingfleet, in his vindication of the Bishop of St. Asaph; London; 1686; p. 156
    • Matth.: 7,9
    • Oppenheimer, Stephen: The Origins of the British - a genetic detective story; Constable and Robinson, London; 2006; ISBN 978-1-84529-158-7
    • Philip Coppens: The Stone of Destiny: sacred kingship in the 21st century
    • Rodwell, Warwick: The Coronation Chair and Stone of Scone: History, Archaeology and Conservation; Oxbow Books; ISBN 978-1-84217-152-8, anno 2013; p. 22.
  • Catalaunia
    • Beatus Rhenanus: Rerum Germanicarum libri tres, Hessi in Catthos, 1531
    • Henderson, Andrew: [en] A dissertation on the royal line and first settlers of Scotland; Bridgman; London, Westminster Hall; 1771, p. 40.

Tabula temporum

Tempus Saxonia inferior, Harthici montes, fluvius Lagina [de] (Leine) Hassia, [de] Katzenelnbogen , fluvii Laugana Rhenusque [de] (Lahn, Rhein) Francia Catalaunia, Vasconia Britannia, Scotia
82 In hoc anno Chattos in Scotiam immigravisse Robertus Gordon affirmavit
83 ⚔ Bellum Chatticum
≥ 400 Pseudo-Hegesippus commemoravit Romanos in Scotia Saxoniaque pugnare
451 ⚔ Pugna Catalaunica
710 Mauri Hispaniam expugnabant Rex Nectanus nominavit Collem caligarum ( [en] Boothill ) Collem credulitatis in Scone
711 ⚔ Proelium apud Transductos Promontorios
1010, 1012 ⚔ Pugna apud Barriem, Pugna apud Cruorem Danorum

Tabula paginarum

De nomine situque montis Meliboci et de migratione gentium ex finibus illis

Impressum

Auctor

Jürgen Regel, Auf den Steinen 29, 31137 Hildesheim, Germania

+49512145266

+4915737645266

Pagina domestica: http://zocher-regel.de/index.html

Nexus huius tractatus: http://zocher-regel.de/Melibocus/la/index.html

Exclusio responsabilitatis

Ex paginis huius tractatus multi nexus interetiales alias paginas allegant. Ego declaro me fictionem illarum paginarum neque praestare neque illarum veritatem valere.

Litterae imprimendae

Essays 1743 ab John Stracke ex translatione anglica tractatuum Montani confectae.

Instrumentum ad paginas faciendas

https://www.ibm.com/developerworks/library/wa-xsltstyle/index.html

../../xsl-stylsheets/index.html

Arbalo Framework © Jürgen Regel

Nachwort zur Entſtehung

[de]

Motivation

Dreierlei hat mich zu dieſer Abhandlung bewogen:

  1. Ich wollte mein XSLT-Framework zum Erzeugen von HTML weiterentwickeln https://www.ibm.com/developerworks/library/wa-xsltstyle/index.html
  2. Nach vielen Jahren der Beſchäftigung mit lateiniſcher Literatur wollte ich ſelbſt auf Latein ſchreiben. Als Vorbild diente mir [la] De pronuntiatu Romanico in Germania von Heinrich Tiſchner http://www.heinrich-tischner.de/22-sp/1sprach/lat/pronunt.htm
  3. Die Lokaliſierung überlieferter Orte aus dem Römiſch-Germaniſchen Kriege erfordert auch die des Berges. [la] Melibocus.

Unterſchiede zur wiſſenſchaftlichen Arbeit

wiſſenſchaftliche Arbeit dieſe Abhandlung
aufs Thema konzentiert abſchweifend,
im Stile der Abhandlungen des 18ten Jahrhunderts
wenige Wiſſenſchaften und Methoden mehrere
Etymologie, Geographie, Heraldik, Genetik, Geſchichtswiſſenſchaft
einſprachig, meiſt engliſch vielſprachig, Haupttext lateiniſch
romaniſche und weſtgermaniſche Sprachen werden als bekannt vorausgeſetzt
eine Schrift viele Schriften
nüchtern humorvoll, pathetiſch
ſeriös, wenig originell ſpekulativ, originell
neueſte Sekundärliteratur ältere Sekundärliteratur
Quellen ſchwierig zu beſchaffen Quellen mit einem Klick einzuſehen
rhetoriſche Stilmittel ſpielen keine Rolle rhetoriſche Stilmittel werden gezielt eingeſetzt 1

Verfaſſen des lateiniſchen Textes

Überſetzungsrichtung

Weil wir auf dem Gymnaſium nur noch lernen, vom Lateiniſchen ins Deutſche zu überſetzen, nicht umgekehrt, iſt das Überſetzen ins Lateiniſche nicht einfach.

Wortſchatz

Dadurch, daſs heute meiſt nur vom Lateiniſchen in die Mutterſprache überſetzt wird, fällt es ſchwer, das richtige lateiniſche Wort zu finden. Zum Beiſpiel heißt das Blut in einer Wunde auf Latein nicht [la] sanguis, das Blut in den Adern, ſondern [la] cruor. 2

Die Lexis geht über das klaſſiſche Latein hinaus: [la] Serendipitas

Idiomatiſche Ausdrücke laſſen ſich über ein Online-Lexikon wie https://de.pons.com/ hingegen leicht auffinden.

Grammatik

Ein häufiger Fehler ist hier der unterſchiedliche Caſus im Deutſchen und Lateiniſchen: jemandem folgen = [la] aliquem sequi.

Sprachen, Alphabethe, Schriften

Die Zitate ſtammen aus zahlreichen Sprachen:

Sprache Beiſpiel
Altengliſch [ang] Norþumberland
Altgriechiſch [grc] Χάττων Μηλίβοκον
Althochdeutſch [goh] Chattono
Arabiſch [ar] معركة وادي لكة
Bulgariſch [bg] Богомил
Catalaniſch [ca] Bonfante ha proposat
Deutſch [de] Sachſen
Engliſch [en] History of the Earldom
Franzöſiſch [fr] Châlons-en-Champagne
Hethitiſch [hit] melit
Hindi [hi] भगवान
Lateiniſch [la] De nomine
Lettiſch [lv] mīļais
Oberſorbiſch [hsb] bůh
Perſiſch [fa] آیین مانی
Polniſch [pl] bóg
Ruſſiſch [ru] бог
Sanskrit [san] मेला
Schottiſch [sco] Máel Coluim
Spaniſch [es] país Vasco
Tſchechiſch [cs] bůh

Als Standardſchrift dient die bekannte [hi] Arial Unicode MS, ersatzweise sans-serif. Sie deckt auch fremde Alphabete ab.

Für den lateiniſchen Haupttext iſt die von John Stracke aus der engliſchen Überſetzung der Montaigne'ſchen Eſſays aus dem Jahre 1743 entwickelte Schrift [la] Essays 1743 verwendet (WOFF-Format). https://www.thibault.org/fonts/essays/

Deutſche Texte sind in [de] UnifrakturMaguntia geſetzt (gleichfalls WOFF-Format).

Für engliſche Texte iſt auf die weit verbreitete Schrift [en] Old English Text MT zurückgegriffen.