Investigans locos belli Romano-Germanici in litteris antiquis memoratos conatus sum invenire, ubi mons Melibocus / τὸ Μηλίβοκον illis locis vicinus situs sit. Casu ‒ quasi serendipitate ‒ accidit, ut in Scotico castello Dunrobin librum de historia immigrationis Chattorum offenderim.
In capite primo Meliboci positio, cuius numeri coordinati a ipso, principe geographiae antiquae, traditi sunt, positionibus aliorum locorum comparabitur atque etymologia nominis inspicietur.
1In capite secundo de coniecturis auctorum historicorum, super omnia , disputabo.
In capite tertio Chattos Meliboci in Scoticos comitatus Cathanensiensem ( [en] Caithness ), Sutherlandiam, Shetlandiam emigravisse affirmabo et hypothesem de origine populi Scotorum offeram.
Rationes disciplinaeque geographicae, mathematicae, etymologicae, historicae, heraldicae me adiuvent!
, Caeliportae apud Hildesiam, anno MMXVII.
memoravit positionem Meliboci et locorum vicinorum:
Nomen Graecum | Nomen Latinum | Nomen Germanicum recens | Gradus | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Numeri Graeci | Numeri Arabici | |||||
Orientis 1 | Septentrionales | Orientis | Septentrionales | |||
Μηλίβοκον | Melibocus | [de] Brocken? | λγ - λζ | νβ β´ | 33° - 37 | 52½ |
Κάνδουον | Canduum | [de] Gandersheim? | λγ | να β´ | 33 | 51½ |
Οὐισούργιος ποταμοῦ πηγαὶ | Visurgis fluvii fontes | [de] Weſer-Quelle 2 [de] (Fulda/Werra-Quelle) | λδ | νβ β´ | 34° | 52½ |
Φεύγαρον | Pheugarum | [de] ? | λβ βγ´ | νβ δ´ | 33⅔ | 52¼ |
In hac tabula geographica Ptolemaei situs Meliboci rectiangulo flavo demonstratur:
1Apud Melibocus quattuor gradus extensionis longitudinis habens non est mons singularis sed saltus. Quia duo gradus longitudinis cum uno gradu longitudinis Grenovici congruunt, 2 extensio huius saltus est 4 × 0.5 × cos(52°) × 111 km = 152 km. Cum locus latitudinis equalis cognitus fons Visurgis fluvii sit, concludo Melibocum in saltu Visurgis ( [de] Weſerbergland ), Harthicis montibus ( [de] Harz ) vel saltu mediae Saxoniae ( [de] Mittelſächſisches Bergland ) consistere. 3 Si Carduum est [de] Gandersheim , Tulisurgium est [de] Sarſtedt 4 et Tropaea Drusi apud [de] Elze sita est,
Melibocus cum montibus Harthicis congruit.
5 et alii coniciunt Melibocum esse [de] Brocken , altissimum [la] Harthicorum montium [de] (Harz) , qui etiam [de] Blocksberg appellabatur. 6
in cunctos Harthicos montes habet. 7
MelibocumConsideremus secundam partem nominis Meliboci!
Bocus deus significat.
lingua Bohemica | [cs] bůh |
lingua Sorabica | [hsb] bóh |
lingua Polonica | [pl] bóg |
lingua Russica | [ru] бог |
lingua Hindica | [hi] भगवान / bhagavāna |
Gentes balticae et slavae boreae occidaeque deum nigrum adorabant:
Est autem Slavorum mirabilis error; nam in conviviis et compotacionibus suis pateram circumferunt, in quam conferunt, non dicam consecracionis, sed execracionis verba sub nomine deorum, boni scilicet atque mali, omnem prosperam fortunam a bono deo, adversam a malo dirigi profitentes. Unde etiam malum deum lingua sua Diabol sive Zcerneboch, id est nigrum deum, appellant. 1
Praeter alia Idola a gentilibus in vicinia imprimis Saxonia culta fuit etiam [de] Zernebock deformis et horrendae figurae, quod ideo, ne noceret, colebatur. 23
Germani, linguas slavicas non comprehendentes, false [de] Zürnbock (hircum suscensentem notantem) cognoverunt, cum deus Pan, hirco (= germanice [de] Bock , anglice [en] buck ) similis, imaginem diaboli (dei nigri) impulsisset. 4
Nonnumquam prima pars nominis [pl] Czarno (linguae Polonicae) in linguam Germanicam translata est, sed non secunda: [de] Schwarzer Bock . Nonnullae tabernae antiquae in Germania [de] Zum ſchwarzen Bock (Ad hircum nigrum) appellatae sunt; e. g. [de] Wiesbaden, Ansbach, Kelſterbach, Wien.
5Itaque Deus niger [cs ] Černobog, [pl ] Czarnobóg, [ru ] Чернобог, [hsb] Čornobóh appellabatur.
Si Deus albus quoque fuisset, [cs] Bělbog, [pl] Białobóg, [ru] Белобог appellatus esset.
Quamvis non commemoraverit deum album , alii auctores de hoc scripserunt:
Venerabantur etiam Slavi diabolum sub nomine Zernebock , quod nigrum Deum notabat, ei opponentem Belbock Deum bonum. 6
Vinidi duplicem Deum 1. boni, 2. mali authorem coluere 1. Dabreho Boha, 2. Zieho Boha appellantes. Iidem conversi verum Deum Boha, at Diabolum Zernebo bosa i. e. nigrum Deum vocitarunt, sicut patres Latine Aethiopem hodie Zerta, et absolute Zleho, i. e. πονηρὸν, nequam malignum … 7
Incertum si nomen Meliboci ex lingua Slavica quadam aut ex antiquissima lingua Germanica ortum est, quae verbum bocum, quod ei certe fuerat, perdidit. Nomina fluviorum montiumque antiquiora vicorum nominibus sunt. Exemplum montis [de] Kanſtein apud [de] Bad Hemmendorf afferetur. Kan Saxum nominat, quo linguae Germanicae sed non linguae Slavicae carent.
Sunt in Saxonia superiore montes, quorum nomina ab deo nigro alboque deducta sint: 8
Cum illi montes nomina sua parumper ferant, non sunt Melibocus
[de]
Der Name Czorneboh als Bezeichnung für die früher Schleifberg oder Praſchwiza genannte
höchſte Erhebung des Höhenzuges zwiſchen den Gemeinden Cunewalde und Hochkirch iſt
wahrſcheinlich eine Erfindung des 18. Jahrhunderts.
[de]
Czorneboh#Name
[de]
Der Name des Berges Bieleboh in der Nähe von Bautzen (499m) leitet ſich von der Gottheit ab,
iſt jedoch eine ſekundäre Prägung des 18. Jahrhunderts.
[de]
Bieleboh (Gottheit)
Inspiciamus etymologiam primae partis nominis Meli boci!
Bene accidit, ut semivocales m, l minus consonantibus mutentur, sed dolet verba complura m, l continere:
molere | [la] molere; [de] mahlen; [grc] μύλλειν | |
---|---|---|
suavis | [la] melis; [la] malus (fructus); [de] Malz; Met; [grc] μέλισσα, μέλιττα (apis); [hit] melit (apis) | |
mollis | [la] mollis *molduis; [de] mild | |
carus | [lv] mīļais; [pl] miły; [sco] Milcolumbus / Máel Coluim (assectator St. Columbae, nomen Scoticum Gaelicumque) | |
bonus | [la] melior; [grc] μάλα | |
malus, parvus | [pl] mały (parvus); [lv] smol (parvus); [de] ſchmal (parvus); [en] small (parvus); [la] malus (non bonus) | |
ater, niger | [de] Mal (Muttermal), malen; [grc] μέλας; [lv] melns | |
modus, mensura | [de] Mal (multiplicatio); [de] Mahl (cena); 1 | |
partitio?, concursus? (incertae cognationis) | [la] mille; [la] miles, militis; [san] मेला / mela; [grc] ὁμιλέω; 2 |
Intelegimus Belibocum album deum significare. Quid significat Melibocus: deus suavis, lenis, bonus, niger?
Melibocus = Belibocus = bonus deus.
Titulus antiquae tabulae nomen obsoletum montis [de] Brocken indicat: [de] Blocken, Bloksberg.
Literis L et R ante multa saecula 1 commutatis, nomen recens in lingua Saxoniae inferioris [de] Brocken exortus est.
Blocken a nomine Meliboci derivatum est.
Ut thesis credatur, conferatur:
grc | la | de |
---|---|---|
[grc] μόλυβδος | plumbum | [de] Blei | 2
[grc] Μηλίβοκον | Melibocus | [de] Blocken |
Verba transformantur ad modum m_l_b ⇒ bl. 3
[de] Wodan, deus optimus maximus Germanorum, summo in monte [de] Blocksberg adorabatur:
[de]
Auf dem Brocken ſoll ſich in alt-ſächſiſch-germaniſcher Zeit ein großes
Wodansbild befunden haben. Auf den Steinblöcken des Brockengipfels wurden
von den Sachſen Tier- und Menſchenopfer dem höchſten Gott Wodan dargebracht,
dem ſie während der Chriſtianiſierung durch Karl den Großen in Form von
Taufgelübden abſchwören muſſten.
4
[la] nomen comitatus Germanici [de] Katzenelnbogen (Katzenellenbogen), 1 quod cubitum felis significat, de nominibus gentis Chattorum (Germanice [de] Heſſen ) et montis Meliboci , cuius situm tradiderat, deduxit. 2 Hanc coniecturam plerique rerum gestarum scriptores aetatis nostrae recusant, quia …
tantum sequor, ut deductionem etymoligicam veram esse putem; Melibocum montem non in comitatu sed ibi inquiro, quo numeri coordinati monstrant.
Qui montes nomina Chattis Meliboci similia ferunt et cum comitatu coniuncta sunt? [la] Chattorum Melibocus = [grc] Χάττων Μηλίβοκον . Confer in lingua Germanica antiqua casum genitivum numeri pluralis: [goh] Chattono.
… significans felis dorsum mons altissimus Saltus Odenwaldiensis (Saltus Auderiensis?) est. Sed situs eius numeribus coordinatis contradicit.
…, mons altissimus secundus in [de] Odenwald apud Viam Montanam (Germanice [de] Bergſtraße ), ab Arnoldo , parocho in [de] Zwingenberg , anno 1586 Melibocus appellatus est; ille mons olim in comitatu [de] Katzenelnbogen situs erat et Melibocum nomen secundum falsum adhuc fert. [de] Malſchen de Meliboco non derivatus est, sed notat arduus. 4
… cum [de] Schnitzersberg mons altissimus Buchoniae Thuringensis ( [de] Thüringiſche Rhön ) et trifinium Germanicorum regionum Thuringiae, Bavariae et Hassiae est.
Scotia non solum lacus Ness monstro, Nessiterate rhombopteryge, sed etiam monstruosis felibus praeclara est. 1 Societas Britannica Magnarum Felium [en] (British Big Cats Society) photographias earum colligit. Ut lacus monstrum antiqua fama explicavit, sic altera monstra terrae:
[en]
In the year of Christ
four score and two
2
, there arrived [in Scotland] a great company of Germans named
Catti
, a valiant people of mighty bodies
who were banished out of their native land for killing of a Roman general.
3
At their first arrival, their captain went onshore to spy the land,
when he was suddenly invaded by a company of monstrous big wild cats that much molested the country.
The fight between them was cruel, yet in the end he killed them all.
From thence the thanes and earls of Catti, or Sutherland,
even unto this day do carry on their crest or badge, above their arms,
a cat sitting with one of its feet upwards ready to catch his prey.
There is not a rat in Sutherland.
And, if they do come thither in ships from other ports, which often happeneth,
they die presently as soon as they do smell the air of that country.
4
Non Catti immigrantes contra feles magnas proeliabantur, sed Picti, incolae Scotiae, contra immigrantes, quorum nomen Catti verbo Anglico felis, cat , similis est. Catti erant feles magnae!
Apud Dunrobin, in quo castello Robertus Gordon natus fuit, ad pontem antiquum per flumen Golspie Burn factum, columna ponte antiquior de gente Chattich proelium committente admonet. Incriptio ex lingua gadelica in latinam translata:
Magnus vir (i. e. dux) Chatt congregavit ad caput pontis parvi gentem Chattich victoriosam6 7
Nomen illius gentis (Catti, Chattich, Ceiteach) in Clan Keith mutatum est.
[en]
The Keiths of Scotland claim descent from the German
tribe of Chattie or Catti, who defied the Senate,
foiled the second Caesar and,
disdaining to submit to the overpowering force of Germanicus,
escaped first to Holland, and, later, by chance and tempest,
were driven to Scotland.
This claim — legend, certainly; possibly fable — has never been waived by the
family, and, in the sixteenth century, George, fifth Earl Marischal,
was received by the Landgrove of Hesse, chief of the tribe of Chattie,
as a kinsman.
8
, marescalcus quartus, qui anno 1623 obiit, in historia familiae suae scripsit Chattos ancestores ab Romanis ex Germania expulsos esse:
fide et memoria recitabo, quae ante biennium ab illustrissimo nostro Comite de per vetusta Kethorum origine coram accepi, et quae ex doctissimorum hominum, C. Taciti, Munsteri, Fordonii, Boethii annalibus (qua erat doctrina, eruditio et ingenii praestantia) sese excerpsisse et deprompsisse dictitabit.9 10
Nomina Pagorum, in quos Catti immigraverunt, Keith ness / Caith ness et Shet landia in Scotia septentrionali gentem indicant.
Chattos Edinburgum ( Chattinburgum ) condidisse putabat.
… citavit Chronicae gentis Scotorum (1385) auctorem: eum Chattos in Scotiam immigrantes Chattos Moelibosci appellavisse, quae verba allata in chronica non reperta sunt.
Chatti Moelibosci sunt Chatti Meliboci
1Insigne comitatis [de] Katzenelnbogen , ex quo insige Hassiae, regionis Germanicae, factum est, et insigne regium Scotiae argumentum aequalitatis sunt:
In oratione funebris citata scripsit gregem secundam Chattorum, Euclinos nominatam, non in Scotiam sed ad ostium Tamesis ( [en] Themse ) immigravisse, qui fluvius mare in Cantio influit.
, conditor litterarum historicarum Britannicarum, Iutas / Eutios ( [da] Jyder [de] Jüten ) in Cantium ( [en] Kent ) et in insulam Vectim ( [en] Wight ) immigravisse dixit. 1
Chatti euclini sunt Chatti terrae euclinae ( κλίνειν , bene inclinatae), planitiei, contra Chattos Meliboci = chattos terrae montanae.
, Francorum rex, nominis variationem alteram nominavit:
cum Saxonibus
Euciis
, qui se nobis voluntate propria tradiderunt.
2
3
Chatti euclini sunt Saxones eucii.
Chatti sunt Jyder / Jüten.
Chatti euclini ex Saxonia inferiore in Cantium emigraverunt.
Saxonia inferior | Cantium |
---|---|
Equus Saxonum |
Gentes emigrantes insignia sua secum duxisse hoc exemplum demonstrat.
Sunt duo pagi Ambergau / Ammergau in Germania, alter in Bavaria, alter considerandus in Saxonia inferiore situs, ambo etymologia aequi.
pagus in Saxonia inferiore | [de] Amber gau |
---|---|
fluvius in Saxonia inferiore | Ambriuna [de] Emmer 1 |
pagus in Bavaria | [de] Ammer gau |
fluvius in Bavaria | [de] Ammer, Amper |
gens in Germania | Su gambri |
gentes in Germania, cum Teutonibus anno 120 a. Chr. n. hostes Romanorum | Cimbri Ambron esque |
insula in mari Germanico | Ambrum, [de] Amrum |
comitatio in Britania | [ang] Norþ hymbr aland / [en] North umber land |
ducatus in Britania | [en] Cumber land |
Illa nomina originem ex radice commune Celtica trahunt.
Verbum praefixum su , prima pars nominis Sugambrorum, in lingua Celtica bonus significat. Verbum praefixum su , prima pars nominis Sugambrorum, in lingua Celtica bonus significat. 2 Nomina praeclarorum Sugambrorum continent suffixum Celticum rix : Baitorix, regis Sugambrorum Moelonis frater, et Deudorix ( [de] Dietrich Theodoricus) filius illius. 3 Nomen regis ipsius nomini montis Meliboci similis est.
[de] Ambergau | [en] Northumberland |
---|---|
Insigne oppidi [de] Bockenem capitis pagi Ambergau | Insigne Northumbriae |
[en] Lapidem de Scone , lapidem destinationis, ad reges Scotiae coronandos dedicatum 2 , longe in sede Eduardi, Anglicorum regis et malei Scotorum, qui eum anno 1296 rapuerat, insertum minister primus Iohannes Maior Scotis consilium publicum poscentibus anno 1996 reddidit. 3 Sed veritas lapidis saepe in dubium vocabatur: 4
Ni fallat fatum, Scoti quocumque locatum invenient lapidiem, regnasse tenetur ibidem.
Si lapis verum ex Hispania ortus est, ex regno Visigothorum , qui Galliam anno 412 et Hispaniam anno 414 invaserant. Inter Galliam et Hispaniam sita est Vasconia / [fr] Gascogne, Pays Basque / [es] país Vasco^.
Lapis de Scone ex Visconia ortus est.
Populus Scotorum ex Visigothis nominatus est.
Carta ducatus Vasconiae et Marcae Gothiae (reliquiarum regni Visigothorum) inter Hispaniam et Franciam anni 795. Copiae Tarici ducis Maurorum hoc regnum post Proelium apud Transductos Promontorios ( [es] batalla de Guadalete, [ar] معركة وادي لكة ) anno 711 destruxerant. , anno 672 vel 673 natus, cuius ossa anno 735 in fossam 9 posita erant, scripserat Scotos ex Hispania in Scotiam emigravisse.
10
[en]
With the official – and perhaps real – Stone of Destiny in Edinburgh Castle,
a conform copy now sits on the Moot Hill,
marking the location where the Scottish kings were crowned.
Scone, and not Scotland’s
modern capital of Edinburgh, was the Ancient Crowning Place of the Scottish Kings.
The mound has been known
by many names: Moot Hill, Omnis Terra (every man’s land) and
Boot Hill have already been explained. Another
name is the Hill of Credulity (or Hill of Belief), which dates from
AD 710
11
when the Pictish King Nectan came to Scone to embrace the customs of the Church of Rome.
12
Hispania | [en] Spain |
Disportatio | [en] Sport |
Historia | [en] Story |
Hospitale | [en] Spit(t)al , nomen oppidorum Anglicorum |
Dispens(at)or | [en] Spencer , nomen gentile |
… ergo … | |
Visigothi | [en] Scots |
Vasconia | [en] Scone, [sco] Scoine |
Vasconia | Scotia |
---|---|
Vexillum antiquum Vasconiae memoria expeditionis sanctae tertiae (circa annum 1290): crux Sancti Andreae 13 |
Vexillum Scotiae stapes nominatum |
Vexillum recens Vasconiae |
Insigne Britaniae: Cruces Andreae Georgiique |
Quando Scoti, qui pars Visigothorum fuerant, in terram Scotiam invadebant?
, qui esse creditur, primus fuit, qui Scotiam commemoraverit: saeculo quarto vel quinto — eodem fere tempore Visigothi in Gallo-Franciam Hispaniamque invadebant. 14
Pagina versanda secundam turbam hominum circiter anno 710 in Scotiam fugisse accipiatis.
15in libro suo de origine nationis Britannica multos populos continentales in insulam Britannicam in saeculo quinto invasisse et maximam partem populi Britannici ex Hispania septemtrionale, Vasconia et Gallia meridiana occidentaleque ortam esse docuit. 16
[en]
… most people in Britain and Ireland are genetically similar to the Basque people
of northern Spain and southwestern France, from 90% in Wales to 66% in East Anglia
17
Lognai, gentis C(h)attorum pars, regionem fluvii Loganae / [de] Lahn incolebant, quae est comitatus inferior [de] Katzenelnbogen.
1 2Pugna Catalaunica vel proelium in campis Catalaunicis gestum fuit pugna Iunio 451 quo Romani et Visigothi Hunnos et Burgundiones superaverunt. 3
Locus pugnae exactus quamquam ignotus in finibus Catalauni ( [fr] Châlons-en-Champagne / sur Marne ) creditus est. Illi oppido est nomen gentis Catalauni.
[ca] Diccionari català-valencià-balear 4 putat Catalaunos in Gallia (Francia) esse Catalaunos in Catalaunia (Hispania):
[ca]
2. CATALÀ adj. ant.,
per catalàunic, nom d'una gran planura situada en el Nord de França, prop de Châlons-sur-Marne,
i cèlebre per la gran batalla en què fou aniquilat el poder d'Atila.
Li fo donada [a Atila] la batalla en los camps catalans de la Gallia prop Tolosa,
e en aquella va morir Theuderet, Boades Feyts 57.
Etim.: del llatí catalaunĭcus ‘propi dels catalaunes’, poble de la Gàl·lia.
El pseudo-Boades convertí aquest nom en catalans, per etimologia popular
(cfr. el paràgraf últim de l'article Catalunya).
[ca]
CATALUNYA
Bonfante ha proposat (RFH, xi, 382-386) una nova etimologia:
Catalunya representaria un Catalaunia derivat dels Catalauni,
poble celta radicat a la Gàllia septentrional,
que s'hauria establit en el nostre país a l'època de les invasions cèltiques
(entre el 350 i el 250 a. de J. C.).
Alania / [ru] Республика Северная Осетия — Алания | |
---|---|
Vexillum Alaniae recens [ru] Флаг |
[ru] Герб |
Hartici montes [de] Harz | |
Insigne oppidi [de] Seesen | Insigne oppidi [de] Bad Lauterberg |
[de] Katzenelnbogen | |
Insigne comitis de [de] Katzenellenbogen anno 1350 | Insigne [de] Katzenellenbogen |
Catalaunia | |
Vexillum recens Catalauniae Senyera nominata. |
Imperator et rex Carolus Ⅱ calvus, qui capillo carebat, Guiffredum pilosum dictum primum comitem de Barchinone in proelio vulneratum visitavit, digites in vulnus comitis posuit, scutum eius cruore in rubrem tinxit. Quattuor lineae sanguineae vexillum adhuc ornant. |
Scotia | |
Post pugnam apud Barrie (
[en]
Barry
) anno Domini 1010 (1012?) Milcolumbus Ⅱ, rex Scotiae, Robertum, gentis Chattich (Chattorum) principem, qui Camum, ducem Danicum, occidisset,
scutum eius digitibus in cruorem Dani mersis tingens
et eum marescallum Scotiae nominans honoravit.
Adhuc quattuor lineae sanguineae insigni gentis Keith decori sunt.
Deinde Milcolumbus Danos apud Cruorem Danorum (
[en]
Cruden,
[gd]
Croch Dain
) vicit.
Crux Cami
7
8
Insigne regium Scoticorum |
Catalauni sunt Catti Alaunique (Alanique).
Catti Lognai ad flumen Lahn , Catalauni in Francia, Catalauni in Catalaunia eadem gens erant.
Cum Mauri regnum Visigothorum expugnarent (circiter anno 710), pars Catalaunorum Visigothorumque ex Hispania septemtrionale (Vasconia Catalauniaque) in Scotiam fugit.
Melibocus mons Melibocus saltus [de] Brocken, [de] Harz est. Nomen significat bonus deus.
Per bellum Romano-Germanicum Chatti ad montem Melibocum habitantes in comitatum (futurum) [de] Katzenellenbogen migraverunt.
Per bellum Chatticorum partim in Nederlandiam fugaverunt et inde in Scotiam invaserunt.
Partim multis annis post cum Alanis in Vasconiam Catalauniamque, partes regni Visigothorum, migraverunt.
Cum Mauri Hispaniam expugnarent, inde multi Visigothi Chattique in terram, quae ex iis Scotia nominata est, fugaverunt.
Chatti euclini in Cantium ad ostium Tamesis emigraverunt.
Tempus | Saxonia inferior, Harthici montes, fluvius Lagina [de] (Leine) | Hassia, [de] Katzenelnbogen , fluvii Laugana Rhenusque [de] (Lahn, Rhein) | Francia | Catalaunia, Vasconia | Britannia, Scotia |
---|---|---|---|---|---|
82 | In hoc anno Chattos in Scotiam immigravisse Robertus Gordon affirmavit | ||||
83 | ⚔ Bellum Chatticum | ||||
≥ 400 | commemoravit Romanos in Scotia Saxoniaque pugnare | ||||
451 | ⚔ Pugna Catalaunica | ||||
710 | Mauri Hispaniam expugnabant | Rex Nectanus nominavit Collem caligarum ( [en] Boothill ) Collem credulitatis in Scone | |||
711 | ⚔ Proelium apud Transductos Promontorios | ||||
1010, 1012 | ⚔ Pugna apud Barriem, Pugna apud Cruorem Danorum |
Auf den Steinen 29, 31137 Hildesheim, Germania
+49512145266
+4915737645266
Pagina domestica: http://zocher-regel.de/index.html
Nexus huius tractatus: http://zocher-regel.de/Melibocus/la/index.html
Ex paginis huius tractatus multi nexus interetiales alias paginas allegant. Ego declaro me fictionem illarum paginarum neque praestare neque illarum veritatem valere.
Essays 1743 ab ex translatione anglica tractatuum confectae.
https://www.ibm.com/developerworks/library/wa-xsltstyle/index.html
Dreierlei hat mich zu dieſer Abhandlung bewogen:
wiſſenſchaftliche Arbeit | dieſe Abhandlung |
---|---|
aufs Thema konzentiert |
abſchweifend,
im Stile der Abhandlungen des 18ten Jahrhunderts |
wenige Wiſſenſchaften und Methoden |
mehrere
Etymologie, Geographie, Heraldik, Genetik, Geſchichtswiſſenſchaft |
einſprachig, meiſt engliſch |
vielſprachig, Haupttext lateiniſch
romaniſche und weſtgermaniſche Sprachen werden als bekannt vorausgeſetzt |
eine Schrift | viele Schriften |
nüchtern | humorvoll, pathetiſch |
ſeriös, wenig originell | ſpekulativ, originell |
neueſte Sekundärliteratur | ältere Sekundärliteratur |
Quellen ſchwierig zu beſchaffen | Quellen mit einem Klick einzuſehen |
rhetoriſche Stilmittel ſpielen keine Rolle | rhetoriſche Stilmittel werden gezielt eingeſetzt 1 |
Weil wir auf dem Gymnaſium nur noch lernen, vom Lateiniſchen ins Deutſche zu überſetzen, nicht umgekehrt, iſt das Überſetzen ins Lateiniſche nicht einfach.
Dadurch, daſs heute meiſt nur vom Lateiniſchen in die Mutterſprache überſetzt wird, fällt es ſchwer, das richtige lateiniſche Wort zu finden. Zum Beiſpiel heißt das Blut in einer Wunde auf Latein nicht [la] sanguis, das Blut in den Adern, ſondern [la] cruor. 2
Die Lexis geht über das klaſſiſche Latein hinaus: [la] Serendipitas
Idiomatiſche Ausdrücke laſſen ſich über ein Online-Lexikon wie https://de.pons.com/ hingegen leicht auffinden.
Ein häufiger Fehler ist hier der unterſchiedliche Caſus im Deutſchen und Lateiniſchen: jemandem folgen = [la] aliquem sequi.
Die Zitate ſtammen aus zahlreichen Sprachen:
Sprache | Beiſpiel |
---|---|
Altengliſch | [ang] Norþumberland |
Altgriechiſch | [grc] Χάττων Μηλίβοκον |
Althochdeutſch | [goh] Chattono |
Arabiſch | [ar] معركة وادي لكة |
Bulgariſch | [bg] Богомил |
Catalaniſch | [ca] Bonfante ha proposat |
Deutſch | [de] Sachſen |
Engliſch | [en] History of the Earldom |
Franzöſiſch | [fr] Châlons-en-Champagne |
Hethitiſch | [hit] melit |
Hindi | [hi] भगवान |
Lateiniſch | [la] De nomine |
Lettiſch | [lv] mīļais |
Oberſorbiſch | [hsb] bůh |
Perſiſch | [fa] آیین مانی |
Polniſch | [pl] bóg |
Ruſſiſch | [ru] бог |
Sanskrit | [san] मेला |
Schottiſch | [sco] Máel Coluim |
Spaniſch | [es] país Vasco |
Tſchechiſch | [cs] bůh |
Als Standardſchrift dient die bekannte [hi] Arial Unicode MS, ersatzweise sans-serif. Sie deckt auch fremde Alphabete ab.
Für den lateiniſchen Haupttext iſt die von aus der engliſchen Überſetzung der Montaigne'ſchen Eſſays aus dem Jahre 1743 entwickelte Schrift [la] Essays 1743 verwendet (WOFF-Format). https://www.thibault.org/fonts/essays/
Deutſche Texte sind in [de] UnifrakturMaguntia geſetzt (gleichfalls WOFF-Format).
Für engliſche Texte iſt auf die weit verbreitete Schrift [en] Old English Text MT zurückgegriffen.